Prolog

Wakacje to coś czego w tamtym momencie potrzebowałam. Musiałam oderwać się od rzeczywistości, bo była ona po prostu przytłaczająca. Chciałam wrócić do Polski wypoczęta i zrelaksowana. Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym na miejsce urlopu wybrała spokojną i cichą miejscówkę. Byłam osobą, która nie potrafi usiedzieć na miejscu, wszędzie jest mnie pełno i kocham się bawić. Padło na Ibizę, czyli uroczą wysepkę na Morzu Śródziemnym, która należała do Hiszpanii. O tym miejscu krążą już legendy, jeśli mogę tak to nazwać. Jeśli ktoś chce się zabawić, to jest to doskonałe miejsce. Właśnie dlatego postanowiłam wraz z moją najlepszą przyjaciółką, że to tu się wybierzemy. Z Martyną znałyśmy się od dzieciństwa. W sumie rzecz biorąc, to razem się wychowałyśmy. Po skończeniu liceum wynajęłyśmy wspólne mieszkanie. Było nas stać dzięki oszczędnościom, bo zbierałyśmy je praktycznie całe życie. Wiem, dziwne. Zwykle dzieci jak dostają pieniądze, to czym prędzej chcą je wydać, nawet na byle co. My byłyśmy dość dojrzałe i zbierałyśmy. Nawet założono nam z czasem wspólne konto i muszę przyznać spora sumka się nam uzbierała. Na start w dorosłe i samodzielne życie to idealnie. Dość szybko znalazłyśmy pracę w kawiarni. Kiedy dostałam etat w redakcji pisma sportowego, to zrezygnowałam z tamtej i od 3 lat jestem dziennikarką sportową. Byłam zadowolona, że los dał mi taką szansę. Do swojego stanowiska doszłam sama ciężką pracą. Może nie jest idealnie, ale robię, to co lubię i daje mi to satysfakcje.

Zapomnijmy jednak o pracy! Przyjechałam żeby się bawić, więc to mam zamiar robić. Przyleciałyśmy na tydzień i praktycznie każdy wieczór i większość nocy spędzałyśmy na imprezach. Obeszłyśmy prawie wszystkie kluby, których jest tu sporo. Tyśka jako prawdziwa łamaczka męskich serc rozkochała w sobie chyba pół wyspy. Na każdej dyskotece miała całą kolejkę mężczyzn, którzy chcieli by poświęciła im trochę czasu. Czasami musiałam zatem iść w odstawkę, ale nie przeszkadzało mi to. Martyna była bardzo atrakcyjną dziewczyną, więc to normalne. Ja też poznałam kilku fajnych facetów, a przynajmniej takie sprawiali wrażenie. Niestety chodziło im tylko o jedno. Nie kręcą mnie znajomości na jedną noc. Nie byłam taka. Trafiałam jednak na samych dupków, którzy potrafią się dziewczyną tylko zabawić, przespać się parę razy, a potem rzucić, mówiąc, że jednak nic z tego, bo jemu chodziło tylko o zabawę. Cóż, wbrew pozorom ja też mam uczucia, choć na zewnątrz zgrywam twardą. Ostatnimi czasy takie sytuacje raczej mnie denerwowały, niż smuciły. Pierwszy związek, który skończył się w taki sposób trochę mnie złamał, ale szybko się psychicznie podniosłam i chyba coraz mniej mnie to rusza. Po ostatnim chłopaku postanowiłam sobie, że nie zamierzam się więcej angażować w jakiekolwiek związki. Facet może być tylko kolegą, góra przyjacielem. Po prostu zostałam stworzona by być singlem, bo płeć przeciwna tylko się mną bawi. To był jeden z powodów wyjechania na wakacje z dala od miejsca, w którym żyję.

Ostatni wieczór na Ibizie postanowiłyśmy spędzić w klubie, który zostawiłyśmy sobie na deser. Podobno najlepsza imprezowania na całej wyspie. O 21 przekroczyłyśmy próg klubu ‘’Pacha’’. Po polsku brzmi to śmiesznie, ale po hiszpańsku zapewne coś to znaczy. Tylko nie wiem co, ale to szczegół.  Budynek był dość duży, ale zainteresowanie znacznie przewyższało jego i tak spore wymiary. Dobrze, że można było także tańczyć na zewnątrz. Tam nawet było lepiej, bo czasami chłodny wiaterek przynosił ulgę. Standardowo Martyna zdążyła pobyć ze mną około pół godziny, kiedy podszedł do niej pierwszy amant. Hiszpan, co stwierdziłam po wyglądzie i akcencie w jego angielskim kulturalnie poprosił moją przyjaciółkę do tańca. Skinęłam głową, gdy na mnie spojrzała i ruszyła na parkiet z nieznajomym przystojniakiem. Ja też szybko znalazłam towarzysza do tańca. Kiedy zaczął być zbyt nachalny, to go odepchnęłam i zostawiłam samego na parkiecie. W takim tłumie ciężko kogoś znaleźć. Niech sobie nie myśli, że może mnie bezkarnie łapać za cycki. Za wysokie progi na jego nogi. Typowy samiec. Kawałek dekoltu i już mu się oczy świecą. Czasami żałowałam, że ubieram się tak, a nie inaczej, ale nie zamierzam chodzić w habicie, kiedy mam przecież co pokazać. W sumie to mogę pokazać tylko dekolt, bo duży biust to raczej mój jedyny atut. Byłam bardzo krytyczna co do siebie.

Godziny mijały, a ja trochę czas spędzałam z Martyną, a trochę z nieznajomymi. Zyskałam kilka darmowych drinków dzięki temu. Oczywiście nie spuszczałam oka ze szklanki cały czas żeby mi przypadkiem nikt nic tam nie dosypał. Obudziłabym się nazajutrz nie wiadomo gdzie i nie wiadomo w jakim stanie. W końcu jednak potrzebowałam chwili odpoczynku, więc skierowałam się do baru żeby się napić. Tłum był duży i ciężko było przejść. W pewnym momencie ktoś na mnie wpadł i poczułam coś dziwnego na sukience. Jakiś debil mnie oblał!

 - Kurwa – mruknęłam zdenerwowana, przyglądając się wielkiej różowej plamie na białej sukience.

 - Ooo Polka – usłyszałam mojego ‘’napastnika’’.

 - Może jakieś ‘’przepraszam’’ – warknęłam, spoglądając do góry, bo mężczyzna był dużo wyższy. Kurde, rozpoznałam go. W końcu kto by go nie rozpoznał, siedząc w mojej branży. Debilem, który poplamił mi moją nową kieckę był Andrzej Wrona, siatkarz reprezentacji Polski i w niedługim czasie także Skry Bełchatów.

 - A, no tak – zmieszał się. – Przepraszam cię bardzo. Tu jest taki tłok, że ciężko przejść.

 - Tak, ale jakoś do tej pory nikt mnie nie oblał – rzuciłam. Nie zamierzam być dla niego miła, tylko ze względu na jego status w sportowym świecie.

 - Może cię odprowadzę, przebierzesz się i w ramach przeprosin postawię ci drinka? – uśmiechnął się łobuzersko. Wywróciłam tylko oczami.

 - Nie, dzięki, poradzę sobie sama – prychnęłam. Mój oschły ton ewidentnie go dziwił.

 - Ale naprawdę chcę ci to jakoś wynagrodzić, bo szkoda tej sukienki. Ładnie ci w niej – znowu się wyszczerzył i zjechał spojrzeniem. Czy on myśli, że jestem taka ślepa i nie zauważę, że gapi się na moje cycki? Kolejny napalony.

 - Wiem, że ładnie – mruknęłam. – A teraz przepraszam, ale idę ratować sukienkę.

 - Czekaj, nie przedstawiłem się nawet – chciał mnie zatrzymać.

 - Nie musisz. Wiem, kim jesteś – powiedziałam i go wyminęłam. Krzyknął jeszcze pytanie o moje imię, ale go zignorowałam. Poszłam do najbliższej łazienki, ale tak jak myślałam, plamy nie dało się sprać zwykłą wodą z mydłem. Zaklęłam siarczyście pod nosem. Rzuciłam Martynie, że idę na chwilę do hotelu się przebrać. Ona i tak miała zajęcie.

Na szczęście klub był niedaleko miejsca naszego zakwaterowania, więc nie musiałam daleko iść. Odeszłam jednak parę kroków i usłyszałam, że ktoś za mną idzie. Przyspieszyłam.

 - Spokojnie, to tylko ja – usłyszałam Wronę, który mnie dogonił.

 - I dlatego niby mam być spokojna? – uniosłam jedną brew.

 - Myślisz, że jestem w stanie skrzywdzić tak piękną dziewczynę? – ukazał rząd swych białych zębów, a ja ponownie w jego towarzystwie wywróciłam oczami. Teksty miał gorsze, niż jakiś gimnazjalista.

 - Możesz sobie darować takie teksty. To na mnie nie działa – przyznałam.

 - Po prostu staram się być miły. Chciałem cię odprowadzić i słowa dotrzymam.

 - Nie potrzebuję ochroniarza – prychnęłam.

 - Obce miasto, w dodatku Ibiza i ty nie boisz się sama w nocy się plątać? – zdziwił się.

 - A czy wyglądam na małą, zagubioną dziewczynkę, która nie umie się obronić?! – warknęłam zirytowana.

 - Nie no, skądże. Zwykle jednak dziewczyny nie odmawiają takiej pomocy – przyznał.

 - Jakiej pomocy? Najpierw wylewasz na mnie drinka, a teraz łazisz za mną jak jakiś psychol!

 - Bo chciałem ci jako wynagrodzić to, że cię oblałem. Nie wiedziałem, że trafiłem akurat na przewrażliwioną nerwuskę – mruknął.

 - No to patrz, jaki pech! A teraz wybacz, spieszę się.

 - Ależ proszę. Nie zamierzam cię zatrzymywać.

 - Dziękuję ci bardzo – rzuciłam ironicznie. Odwróciłam się na pięcie i ruszyłam w odpowiednim kierunku. Myślałam, że ten typ wreszcie się odczepił, ale oczywiście nadzieja matką głupich.

 - Czego ty jeszcze chcesz? Możesz się odwalić, Wrona? – zapytałam wkurzona, gdy szliśmy ramię w ramię.

 - Idę do siebie, a poza tym nie dowiedziałem się jeszcze twojego imienia – oznajmił. Wywróciłam oczami.

 - A co, chcesz sobie zapisać numer jeden na liście lasek, które nie udało ci się poderwać metodą ‘’na drinka’’?

 - No jakbyś mi w myślach czytała – rzucił z sarkazmem.

Zapadła cisza. Denerwował mnie ten typ, który na dodatek nie miał ochoty się odczepić. Boże, za jakie grzechy zesłałeś go akurat w to miejsce w momencie, gdy ja tu przebywam?

 - To powiesz mi jak masz na imię, czy nie? – westchnął w końcu.

 - W twoich marzeniach, Andrzejku. 

____________________________

Wiem, że nie powala, ale to druga wersja prologu na ten blog. Uznałam, że jest lepsza niż pierwsza. i tak był pisany baaardzo dawno temu, dlatego uprzedzę, ze akcja będzie działa się w sezonie 2013/14 czyli zaraz przed pamiętnymi Mistrzostwami Świata ^^ A teraz koniec przynudzania, zostawiam was z tym czymś i do zobaczenia za tydzień ;)
Pozdrawiam ;*